Dat ons leven heel anders zou worden na onze
emigratie,… dat wisten we wel. Maar hoe anders…dat zijn mooie en kostbare
ervaringen geworden.
Vanuit een gehaaste vooruit snellende maatschappij,
uit een rijtjes huis , met een postzegel als tuin…opeens naar een oude Quinta
op het platte land van Portugal met een grote lap grond.
Maar één buurman aan de overkant van het landweggetje
in een oude,maar prachtige Quinta. Zijn hartelijkheid en gastvrijheid gaven ons
al heel gauw het gevoel van thuis zijn.
Onze buurman met de bijzonder naam CANUTO was, behalve
boer , ook nog een actieve wijnmaker. In zijn adega hebben we heel wat uurtjes
doorgebracht. Zittend op een aardappelkist hebben we vanaf het begin leuke
gesprekken gehad. Soms over het weer, maar ook over hoe het leven vroeger was, de familie en het leven nu.
Elk jaar maakte hij zo’n 800 liter wijn. Je zou denken, mwah…dat valt wel
mee.Maar voor privé gebruik zijn het toch wel een boel litertjes wijn. De wijn
was van goede kwaliteit en we dachten dat het een leuk idee zou zijn om de
wijn te kopen voor onze gasten in de B&B. Maar,.. dat werd direct van de
hand gewezen. De wijn was voor vrienden! Dat waren wij, maar ook de visboer, de
postbode, boeren uit de omgeving en de “Petroleiro”.( Dit woord kende zelfs onze
docente Portugees niet.) De Petroleiro was vroeger een petroleum boer en deze heeft
nu een soort van Portugees SRV wagen(tje), waar je van alles kan kopen, van
lamp tot aardappel, van graszaad tot zeep etc. etc....
Na een aantal glaasjes ging het werk "gewoon"weer door….
Je kan je voorstellen hoe vrolijk iedereen weer verder slingerde over ons
slingerende landweggetje?! :-).
Op de foto: Jaap en Canuto